در خطبه چهل و نهم نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه چهل و نهم نهج‌البلاغه، امیرالمؤمنین علی (ع) با بیانی ژرف و حکیمانه، به توصیف خدای متعال پرداخته و در قالب واژگانی آسمانی، مرزهای معرفت بشری را در برابر عظمت ذات الهی ترسیم می‌کند.
در خطبه چهل و پنجم نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه چهل و پنجم نهج‌البلاغه، امیرالمؤمنین علی (ع) با بیانی عمیق و نورانی بر ضرورت ستایش پروردگار تأکید می‌فرمایند؛ پروردگاری که رحمتش پایان‌ناپذیر، آمرزشش فراگیر و نعمت‌هایش همواره جاری است.
در خطبه چهل و چهارم نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه چهل و چهارم نهج‌البلاغه، حضرت علی (ع) با تأسف از فرار مصقله، یکی از شخصیت‌های زمان خود، سخن می‌گویند و به نقد عملکرد او در میدان‌های سخت و موقعیت‌های حساس می‌پردازند.
در خطبه چهل و سوم نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه چهل و سوم نهج‌البلاغه، امام علی(ع) با تأکید بر آمادگی برای جنگ با شامیان، فرصت صلح را نیز محفوظ می‌داند.
در خطبه چهل و سوم نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه چهل و سوم نهج‌البلاغه، امام علی (ع) با نگاهی واقع‌گرایانه، از ضرورت صبر راهبردی، فرصت‌دادن به صلح و در عین حال مراقبت در برابر فریب دشمن سخن می‌گویند.
در خطبه چهل و دوم نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه چهل و دوم نهج‌البلاغه، حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) با نگاهی حکیمانه و هشداردهنده، به یکی از بزرگ‌ترین فتنه‌های درونی انسان یعنی پیروی از هوای نفس اشاره می‌فرمایند.
